Pseudotsuga menziesii 'Glauca’

Występuje w Górach Skalistych od Montany i Idaho po Arizonę i Nowy Meksyk. Rośnie w górach w rejonach o suchym, kontynentalnym klimacie. W swojej ojczyźnie dorasta do wysokości 40-50 m, natomiast w Polsce do 20-25m. Korona wąskostożkowa, z gałęziami skierowanymi bardziej pionowo w górę. Jest drzewem szybko rosnącym. Korowina na młodych drzewach gładka, szara, z licznymi, wypukłymi pęcherzami żywicznymi. Igły zimozielone z sinym nalotem, długości 2-3 cm, szczoteczkowo nastroszone, o słabym zapachu terpentyny. Zabarwienie igieł zmienne-od sinozielonego do srebrzystego. Daglezja zalicza się do roślin jednopiennych. Kwiaty męskie żółte, zebrane w cylindryczne drobne kotki, wyrastają pojedynczo w kątach igieł na spodniej stronie gałązek. Kwiaty żeńskie w małych szyszkach wyrastających na końcach bocznych pędów. Szyszki z początku zielone, później brązowe, długości 5-8centymetrów. Dojrzewają w końcu lata, i po wysypaniu się nasion, opadają z drzewa. Nasiona ze skrzydełkami przyrośniętymi do ich części górnej. Jest wytrzymała na suszę i niskie temperatury.

Zastosowanie:Dobrze rośnie w warunkach wielkomiejskich i wykazuje odporność na dymy i zapylenie. U nas spotykana w parkach, natomiast obecnie już nie sadzona w lasach. Polecana dla terenu całego kraju. Jest cennym drzewem ozdobnym dla parków i innych typów zadrzewień. Nadaje się do sadzenia pojedynczo i w grupach, także z innymi drzewami iglastymi. Przy dostatecznym oświetleniu długo utrzymuje pełne ugałęzienie koron, nawet do 100 lat. Jest także niezastąpionym gatunkiem iglastym do zadrzewień krajobrazowych, w miejscowościach wypoczynkowych i uzdrowiskowych. Daglezja dobrze znosi przesadzanie dzięki obfitemu systemowi korzeniowemu. Jest stosunkowo odporna na choroby grzybowe i szkodniki