Gleditsia triacanthos ‘Globosa’

Odmiana glediczii, która w młodości jest bardzo podobna do robinii akacjowej ‘Umbraculifera’. Podobna budowa liści, obecność cierni oraz kulisty kształt korony mogą był łudząco podobne, szczególnie dla osób mało związanych z ogrodnictwem. Większe osobniki tej glediczii jednak zaczynają różnić się coraz bardziej od bliźniaczej robinii, a różnice te polegają głównie na nieco szybszym wzroście korony, która staje się również nieco większa oraz na jej gęstości – korony glediczii nie są tak zwarte i zbite, i są dzięki temu przydatne jako niewielkie drzewa mające dawać jedynie częściowe, lekkie zacienienie. Odmiana jeszcze w Polsce mało popularna, ale w innych krajach sadzona częściej, zarówno w ogrodach prywatnych, jak również w zieleni miejskiej. Glediczia nie ma wygórowanych wymagań glebowych, rośnie dobrze nawet na słabszych miejscach, które dodatkowo mogą lekko przesychać latem. Ważna jest dobra ekspozycja na promienie słoneczne, glediczie to rośliny światłolubne, dobrze rozwijające się praktycznie tylko w pełnym nasłonecznieniu.

W przypadku tej odmiany warunki oświetleniowe również wpływają na regularny kształt korony oraz jej prawidłowe wykształcenie. W ogrodach może rosnąć wzdłuż traktów, ścieżek w postaci alej, ale także w reprezentacyjnych fragmentach ogrodu, gdzie odpowiednio zastosowana nada wrażenia symetryczności, charakterystycznej dla ogrodów francuskich. W miastach może świetnie sprawdzić się na mniejszych skwerach, czy sadzona wzdłuż reprezentacyjnych deptaków, mniejszych uliczek. Dużą zaletą jest jej praktycznie pełna mrozoodporność, choć należy uważać na niewprodukowane w Polsce, a sprowadzane z zachodniej Europy sadzonki, które nie są wystarczająco zahartowane do naszych warunków – takie warto kupować jeśli przetrwały choć jedną zimę w Polsce.