Crataegus calycina (syn. Crataegus rhipidophyla)

Głóg ten jest krzewem lub niskim drzewem dorastającym do 6 m wysokości. Gałązki pokryte są krótkimi cierniami do 1, 5 cm długości lub są pozbawione cierni. Liście rombowate lub odwrotnie jajowate, długości do 6 cm i do 4 cm szerokości, o 3-5 zaostrzonych klapach. Kwiaty białe, średnicy przeważnie do 1, 5 cm. Kwitnie na przełomie maja i czerwca. Owoce jasnoczerwone, średnicy około 1 cm i nieco wydłużone, działki kielicha długości około 3 mm. Występuje w północno-zachodniej i środkowej Europie, na południowych krańcach Półwyspu Skandynawskiego oraz na Bałkanach i w okolicach Morza Czarnego, zasięg w przybliżeniu rozciąga się pasem od Morza Północnego aż do okolic Morza Kaspijskiego, występuje również w Polsce, na całym obszarze, głównie jednak w zachodniej i południowej części kraju, na niżu i na wyżynach. Rośnie w zaroślach na zboczach i brzegach lasów, często na ciepłych stanowiskach, rzadko w prześwietlonych lasach liściastych. Gatunek często zaliczany do mieszańca C. x macrocarpa.

Uprawa i zastosowanie:

Głóg ten należy sadzić w miejscach nasłonecznionych lub tylko nieznacznie ocienionych, na glebach umiarkowanie wilgotnych lub umiarkowanie suchych oraz średnio żyznych lub żyznych, wapiennych lub tylko lekko kwaśnych. Podobnie jak inne gatunki głogu był dawniej spożywany przez ludność, obecnie również bywa wykorzystywany jako dodatek do win, czasem dżemów. Poza tym gatunek ten nadaje się do tworzenia żywopłotów, jak również zadrzewień śródpolnych, które mogą stanowić schronienie dla zwierząt i miejsce lęgowe dla ptaków.