Pyrus syriaca (Boiss)

Niewielkie drzewo lub wysoki krzew, dorasta maksymalnie do 10 metrów wysokości, ale w bardzo dużym stopniu zależy to od siedliska, w którym rośnie. Występuje obszarze śródziemnomorskim, gdzie najczęściej rośnie na suchych terenach górzystych tworząc gęste zarośla. W naturze kwitnie już w marcu, w Europie Środkowej oraz Zachodniej w zależności od pogody termin kwitnienia przypada na kwiecień – maj. Grusza ta rodzi owoce, które są co prawda smaczne ale z powodu występowania bardzo dużej ilości komórek kamienistych nie są chętnie spożywane przez ludzi i zazwyczaj zadowalają się nimi dzikie zwierzęta, takie jak dziki. To właśnie dziki odgrywają dużą rolę w cyklu rozwojowym tego gatunku, jedząc bowiem owoce opadłe z drzew (ich zapach wabi te zwierzęta), przyczyniają się bardzo istotnie do roznoszenia nasion.

Do dobrego wzrostu grusza ta zasadniczo potrzebuje średniej jakości gleb, mogą nawet być lekko piaszczyste, suche. Warto pamiętać jednak, że w sprzedaży najczęściej spotyka się osobniki szczepione na podkładkach innych gatunków, które mają nieco wyższe wymagania, szczególnie wilgotnościowe. Stanowiska sprzyjające wzrostowi oraz kwitnieniu tego gatunku to bez wątpienia pełne słońce, ewentualnie delikatne zacienienie. W ogrodach przede wszystkim grusza ta będzie ciekawostką, sadzoną głównie przez kolekcjonerów. Nie posiada żadnych specjalnych walorów użytkowych i może pełnić jedynie funkcje ozdobne związane z ciekawym, często powykręcanym pokrojem drzewa oraz obfitym kwitnieniem. Młode drzewka radzimy okrywać, mogą one nie być wystarczająco mrozoodporne, szczególnie w chłodniejszych regionach Polski.