Abies pinsapo 'Fastigiata’

Bardzo stara odmiana, wyselekcjonowana we Francji i opisana po raz pierwszy w 1868 roku. Rośnie średnio szybko, roczne przyrosty mogą dochodzić do 30 – 35 cm, w zależności od warunków uprawy nawet więcej (szczególnie w młodości). Bardzo ładny jest kolor igieł oraz sposób ich ułożenia na pędach – zielonkawe z ciemnoniebieskim nalotem igły na pędzie leżą promieniście, bardzo równo, wyrastające pod kątem prostym. Gdy ogląda się z kilku metrów takie pędy można odnieść wrażenie, iż są one silnie kłujące, najeżone sztywnymi igłami, w rzeczywistości jednak igły choć sztywne to nie powinny nikomu wyrządzić krzywdy. Największa ozdoba i cecha charakterystyczna odmiany to kolumnowy wzrost, który jest efektem wyrastania pędów pod kątem ostrym w stosunku do przewodnika. Już w młodości wszystkie pędy są tak zadarte ku górze, że trudno wyszczególnić z nich przewodnik – chociaż sama roślina nie ma tego problemu i na ogół nie wytwarza więcej niż jednego przewodnika.

W uprawie niewymagająca, choć na stanowiskach nieurodzajnych i wietrznych może cierpieć w trakcie mroźnych zim, szczególnie w okresach bezśnieżnych. Dobre odżywienie rośliny znacząco wpływa na mrozoodporność, należy więc pamiętać o podsypaniu chociaż dwa razy do roku nawozem gruntu pod koroną drzewa. Jodła odwdzięczy się wtedy także intensywniejszym zabarwieniem pędów oraz bujniejszym wzrostem. Świetna odmiana do zestawień pokrojowych oraz barwnych, pięknie wygląda w towarzystwie podobnych ciekawostek, np. świerku ‘Rothenhaus’, ‘Inversa’, ‘Pruhoniceana’. W miarę możliwości należy sadzić w miejscach osłoniętych od wiatrów lub obsadzać od strony wietrznej innymi, odpornymi odmianami, bądź gatunkami. Młode sadzonki, poniżej 1 metra wysokości należy w chłodniejszych regionach kraju okrywać.