Abies procera ’Aurea’

Niesamowita odmiana jodły szlachetnej! Rzadko sadzona, bo i dosyć mało znana, od gatunku różni się cytrynowym wybarwieniem igieł wczesną wiosną. Wybarwienie to jest najintensywniejsze na świeżych przyrostach, późną wiosną igły zaczynają przechodzić w barwę żółto-zieloną i zieloną w dalszej części sezonu, cały czas jednak pozostaje na nich lekki złotawy poblask. Uroku tej jodle dodaje struktura igieł – są one mięsiste, grube i gęsto rozmieszczone na pędach, dzięki czemu sam czysty gatunek jest popularną rośliną ozdobną, a warianty niebieskie (‘Glauca’) robią obecnie furorę w ogrodach. Odmiana złotoigłowa w tym momencie wypełnia poważną lukę, ponieważ inne gatunki jodeł czy świerków o złotych igłach nie wyglądają już tak okazane, głównie ze względu na inną strukturę pędów i igieł.

Rośnie umiarkowanie silnie, roczne przyrosty oscylują zazwyczaj w granicach 15 – 25 cm, co pozwala na gęste formowanie rozgałęzień, a cała roślina ma dzięki temu zwarty, stożkowaty pokrój. Do dobrego wzrostu wymaga gleb wilgotnych, nie przesychających, jednocześnie dobrze zdrenowanych. Stanowiska słoneczne wspomagają wybarwienie, choć i w półcieniu wybarwi się bardzo ładnie – nadaje się do umieszczenia w ciemnych zakątku, który niezawodnie rozjaśni. Współgra harmonijnie z czystym gatunkiem oraz odmianami jodeł o niebieskich igłach, warto sadzić je w niewielkich grupach lub wbudowywać w klomby, tak aby górowały nad inną roślinnością. W Polsce jodła ta jest zasadniczo mrozoodporna, ale na stanowiskach wietrznych w trakcie bardzo mroźnych zim może podmarzać – najlepiej sadzić ją więc tak jak jodłę hiszpańską, w miejscu osłoniętym, cieplejszym. Ponadto młode sadzonki dobrze osłonić chociażby białą włókniną, jest to wydatek niewielki, a może wspomóc znacznie tę cenną roślinę w trakcie pierwszych sezonów w ogrodzie.