Alnus incana

Nieduże, zykle wielopniowe drzewo liściaste, często też wyrastające w formie wysokiego krzewu (zwłaszcza na uboższych glebach). Podobnie jak inne olsze, wyróżnia się przede wszystkim unikalnymi owocostanami mającymi postać małych, jajowatych, zdrewniałych szyszeczek utrzymujących się na drzewie przez cały rok lub nawet przez wiele lat. W warunkach naturalnych olsza szara zasiedla podmokłe tereny górskie, w tym głównie brzegi rzek i górskich strumieni. Jako roślina pionierska, jest też często sadzona w formie przedplonu na nieurodzajnych terenach oraz stosowana do umacniania zboczy. Zdolność olsz do użyźniania gleby wynika z symbiozy, w którą drzewa te wchodzą za pomocą swojego systemu korzeniowego z wiążącymi atmosferyczny azot promieniowcami.

Zastosowanie: olsza szara jest gatunkiem pionierskim. Oznacza to, że jako pierwsza pojawia się na terenach pozbawionych drzew na przykład na skutek szkodliwej działalności przemysłu. Nie przeszkadzają jej trudne warunki tam panujące – zanieczyszczenia, ubogie gleby, przymrozki. Dlatego dobrze jest sadzić ją na hałdach, wysypiskach i polach. Jest gatunkiem rekultywacyjnym nadającym się do rekonstrukcji leśnej.