Pinus strobus 'Louie’

Bardzo ładna odmiana wejmutki. Wyróżnia się zielonkawożółtymi igłami w sezonie, czyli od wiosny do jesieni. Wraz ze spadkiem temperatur jednak igły tej odmiany zaczynają wybarwiać się na coraz bardziej intensywny kolor cytrynowy, apogeum osiągając w okolicach grudnia oraz stycznia. Stan taki trwa do momentu wypuszczenia nowych przyrostów wiosną i czyni tę odmianę jednym z niewielu rozświetlających aspektów ogrodu w tym ponurym okresie, jakim jest zima. Rośnie wolno w młodości, utrzymując często lekko kulistą formę, ale osobniki zawsze dążą do wykształcenia stożkowate, zbitej sylwetki. Po przekroczeniu wysokości 50 – 80 cm wzrost przyspiesza, a rocznie może osiągać 10 – 25 cm. Odmiana ta jest odporna na poparzenia słoneczne, można ją z powodzeniem sadzić w miejscach w pełni nasłonecznionych.

Do dobrego wzrostu wymaga przynajmniej średnio żyznych gleb, umiarkowanie wilgotnych i nie przesychających – wejmutka w przeciwieństwie do sosny pospolitej nie jest aż tak odporna na warunki deficytu wody. Uroku dodają jej igły, zebrane po 5 w pęczku, przez co wydaje się, że jest ich po prostu więcej. W dotyku typowe dla wejmutek – delikatne i miękkie, czym zdecydowanie różnią się od większości sosen. W ogrodzie warto sadzić ją w ciemniejszych pod względem roślinności zakątkach, które będzie rozświetlać nie tylko zimą, ale również w sezonie, kiedy mimo zzielenienia igieł stale widoczny na nich jest złotawy poblask. Współgra z odmianami o ciemnej zieleni igieł, w sprzyjających warunkach można sadzić ją również z niebieskimi odmianami świerku kłującego lub jodły górskiej. Zasadniczo w pełni mrozoodporna, nie powinna cierpieć nawet od silnych mrozów.