Taxodium distichum

Drzewo iglaste o liściach opadających na zimę. Igły miękkie, długości do 2 cm, jasnozielone, ułożone grzebieniasto, przed opadnięciem przebarwiają się efektownie na kolor rdzawobrązowy, a następnie opadają wraz z niedrewniejącymi krótkopędami. W Polsce osiąga około 30 m wysokości, a w ojczyźnie nawet 50 m. Pień drzewa często bywa butelkowato rozszerzony w dolnej części, szczególnie u okazów rosnących na silnie podmokłych stanowiskach. Występuje w południowo-wschodnich stanach USA i rośnie tam na obszarach o wysokim poziomie wód gruntowych lub okresowo zalewanych. Wykształcił niezwykły sposób przystosowania do tych skrajnie trudnych warunków, wytwarzając korzenie oddechowe (pneumatofory) podobnie jak namorzyny – wyrastają one pionowo do góry ponad powierzchnię gleby lub wody zapewniając roślinie dostęp tlenu do reszty systemu korzeniowego. Zwykle tworzy kilkudziesięciocentymetrowe pneumatofory (także w Polsce), które w ojczyźnie osiągają nawet do 3 m wysokości!, co uzależnione jest od wysokości poziomu zalewania wodą. W naszych warunkach klimatycznych odporny na mróz, szczególnie w zachodniej części kraju, w młodości nieco bardziej wrażliwy na mrozy, mogą przemarzać wierzchołki pędów, dlatego zalecane jest wówczas okrywanie roślin.

Uprawa i zastosowanie:

Drzewo to doskonale rośnie na podmokłych glebach, gdzie większość gatunków drzew nie jest w stanie egzystować. Wytwarza piękne, wąskie w młodości, a w starszym wieku szerokostożkowe korony o żywozielonej barwie. Bardzo ozdobne również w trakcie jesiennego przebarwiania liści. Nadaje się do większych ogrodów i parków, do sadzenia nad brzegami stawów, ale istnieją też odmiany wolniej rosnące, o mniejszych wymiarach, nadające się także do małych ogrodów.