Pyrus regelii (Rehder)

Niespotykany kształt liści może zmylić niejedno nawet wprawione, ogrodnicze oko! Grusza ta posiada bowiem liście przypominające raczej silnie powycinane ulistnienie dębu, jak w odmianie ‘Pectinata’. Jest to bez wątpienia największa ozdoba oraz ciekawostka związana z tą odmianą, dzięki której zyskuje ona dużą wartość jako roślina ozdobna. Rośnie naturalnie w centralnej Azji, ale świetnie radzi sobie z warunkami klimatycznymi Europy. Osiąga maksymalnie do 10 metrów wysokości oraz około 5 – 6 metrów szerokości korony, często młode drzewka rosną krzewiasto i taki pokrój utrzymuje się do starszego wieku jeśli rośliny nie są podkrzesane. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, choć bardzo dobrze znosi upalne okresy w trakcie lata. Drzewo to dzięki budowie swoich liści daje częściowe zacienienie, korona mimo gęstej budowy konarów wydaje się być lekko ażurowa.

W wielu krajach grusza ta stosowana jest chętnie jako drzewo alejowe i wydaje się być to podstawowe zastosowanie tego gatunku w ogrodnictwie. W ogrodach prywatnych, także tych mniejszych radzimy sadzić to drzewko w miejscach wyeksponowanych, przy ścieżkach, ławkach – tak by przechodząc w niedużej odległości dostrzec bardzo nietypowe ulistnienie. Świetnie sprawdzi się także w ogrodach naturalistycznych, rosnąc z czystymi gatunkami lub niezbyt krzykliwymi w swojej formie lub barwie odmianami. Mrozoodporność tej gruszy jest na tyle duża (strefa 6), że spokojnie można sadzić ją w Polsce nawet w zieleni miejskiej. W uprawie raczej bezproblemowa, jedyne o co warto zadbać to wilgotność gleby w okresach suszy, ale tylko w wypadku kiedy mamy posadzone drzewko szczepione na innej podkładce – problem ten nie dotyczy drzew uzyskanych z siewu.