Ziziphus jujuba

Bardzo ciekawa roślina, posiadająca kilka wymiennych nazw w języku polskim: głożyna pospolita, daktyl chiński, jujuba pospolita, ziziphus. Dla smacznych owoców zwanych daktylami była uprawiana od wieków, dlatego trudno jest określić jej pierwotny zasięg występowania. Prawdopodobnie roślina ‘wyszła’ z terenów Azji Południowej, gdzie dzisiaj znajdują się Indie, Pakistan, Bangladesz przez Iran aż do Libanu. Należy do rodziny szakłakowatych, tworzy drzewko do 7-8 metrów wysokości i jest sadzone (obok owoców) dla cienia.

Liście małe, koloru jasno zielonego, gałązki drobne, delikatne. Roślina jest jednopienna, wystarczy nam jeden egzemplarz do uzyskania owoców. Owoce jajowate, z początku zielone z czasem dojrzewają i stają się mocno zarumienione – wtedy także mają najlepsze walory smakowe, choć wiele osób opisuje smak owocu głożyny jako lekko mączysty, choć słodki. Głożyna jest znaną rośliną leczniczą, surowiec zielarski – owoce – są przetwarzane na leki oraz suplementy diety poprawiające funkcjonowanie wątroby oraz podnoszące odporność. W naszym kraju uprawa głożyny jest obarczona pewnym ryzykiem, roślina wytrzymuje temperatury do -18 stopni Celsjusza przez co bez większych obaw może być uprawiana tylko w najcieplejszych regionach Polski. W pozostałej części kraju trzeba głożynę okrywać solidnie w przypadku mocnych mrozów. Sytuację może poprawić upowszechnienie się uzyskiwanych w Azji odmian uprawnych Głożyny, które podobno są znacznie bardziej mrozoodporne.